Transport w Stanach Zjednoczonych

Transport w Stanach Zjednoczonych – system transportu działający w Stanach Zjednoczonych.

Sieć transportowa Stanów Zjednoczonych jest najdłuższa w świecie, w 2004 roku długość linii kolejowych wynosiła 227 tys. km, dróg kołowych 6,4 mln km (z czego 75 tys. km stanowiły autostrady), rurociągów ponad 2,4 mln km (w tym ok. 800 tys. km linii przesyłowych) oraz 41 tys. km śródlądowych dróg wodnych. W dużych miastach istnieje system szybkich kolei miejskich; najdłuższe linie metra znajdują się w Nowym Jorku (ponad 400 km), Chicago (172 km), San Francisco (120 km) oraz Bostonie, Waszyngtonie oraz Filadelfii. Dominującą rolę w przewozach pasażerów (79% przewozów, 2002) i towarów w promieniu do 200–300 km odgrywa transport samochodowy. Sieć kolejowa została ukształtowana w 2. połowie XIX w., kiedy wybudowano linie transkontynentalną łączące wybrzeże atlantyckie z pacyficznymi. W latach 1862–1869 zbudowano pierwszą linię transkontynentalną o długości 5450 km: Nowy Jork – Chicago – Omaha – San Francisco. Do początków XX w. kolej była głównym przewoźnikiem towarów (ponad 75% ładunków) i pasażerów. Konkurencja ze strony transportu samochodowego przyczyniła się do likwidacji wielu nierentownych połączeń kolejowych, w latach 1916–1990 ich długość zmniejszyła się o ponad połowę^[1].